Wydobywana z ziemi ruda żelaza, którą nazywamy magnetytem, jest trwałym magnesem. W jego otoczeniu na substancje posiadające właściwości magnetyczne działają siły magnetyczne. Siły magnetyczne działają również na ładunki elektryczne, które są w ruchu. Takie oddziaływanie na odległość jest możliwe za pośrednictwem pola magnetycznego, wytwarzanego przez każdy magnes.
Pole magnetyczne to otoczenie magnesu, w którym na inne magnesy oraz na poruszające się, naładowane cząstki działają siły magnetyczne.
Występowanie oddziaływań magnetycznych zawdzięczamy ładunkom elektrycznym, które są w ruchu. Ponieważ prąd elektryczny w przewodniku polega na uporządkowanym ruchu elektronów, to na igłę magnetyczną ustawioną w pobliżu przewodnika z prądem działa siła magnetyczna. Mówimy, że przewodnik z prądem wytwarza pole magnetyczne. Właściwości magnetyczne wszystkich substancji są skutkiem prądów płynących wewnątrz atomów tych substancji. Poruszające się w atomach elektrony to mikroprądy wytwarzające pola magnetyczne, które się na siebie nakładają. Ze względu na różną liczbę elektronów w atomach i różne rozmieszczenie atomów w przestrzeni jedne substancje wykazują właściwości magnetyczne w dużym stopniu (żelazo, kobalt, nikiel), inne w małym (tlen, tlenek azotu, aluminium, platyna), a jeszcze inne w ogóle ich nie mają (woda, szkło, miedź, złoto, srebro, rtęć).