1. Pierwotnie ‘sprawca jakiejkolwiek rzeczy, tworzyciel, wynalazca, założyciel’(zgodnie z dosłownym tłumaczeniem z łac.); 2. wtórnie zawężone do‘twórca ksiąg, pisarz’; 3. także w znaczeniu prawnym ‘oskarżyciel, powód’; 4. w rozwoju historycznym wyrazu wystąpiła tendencja zawężająca znaczenie do ‘twórcy dzieła literackiego, naukowego lub dzieła sztuki’ oraz 5. ‘sprawcy,inicjatora, projektodawcy’.
Pochodzenie:
Zapożyczone z łac. auctor; przejęty w dobie stpol.
Źródło
Ś. Dominik, zakonu kaznodziejskiego autor.
XVII
poleca
100%
18 głosów
autorament
1. początkowo jako termin wojskowy ‘zaciąg wojska’, ‘sposób zaciągu, organizacji i uzbrojenia wojska’ (w tym znaczeniu używany w odniesieniu do realiów historycznych); 2. w pol. ogólnej w znaczeniu abstrakcyjnym‘typ, rodzaj, moda, gatunek, pokrój’; 3. współcześnie tendencja do zawężania znaczenia do sytuacji negatywnych; od XVI w.; zapożyczenie z łac. auctoramentum ‘obowiązek służby, powinność, kontrakt żołnierski’; do XVIII w. słowo występowało także w postaci auktorament
poleca
b/d
autorka
forma żeńska
poleca
b/d
autorski
‘należący do autora, jego dotyczący’
poleca
b/d
autorstwo
‘stan, powołanie autora, trudnienie się pisarstwem’
poleca
44%
23 głosów
autorytet
od XIX w.; pochodzi od łac. auctoritas ‘powaga moralna’, do pol. za pośrednictwem niem. Autorität lub fr. autorité; wyraz pozostał w bliskim związku znaczeniowym z wcześniej przyswojonym słowem autor – pierwotnie‘wiarygodność, upoważnienie, znaczenie, prestiż, powaga > wtórnie ‘człowiek (instytucja, organizacja) mający wpływ, uznanie, powagę dzięki swoim działaniom, twórczości, osiągnięciom’
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Autor