Czas przyszły – używamy go, mówiąc o stanie, który nastąpi, lub czynności, która dopiero zostanie wykonana: pójdę, wymyślisz, będziemy się uczyć, zrozumieją, będą zadowoleni;
W lipcu pojadę na cały tydzień w góry.
Od dzisiaj bardziej będę się troszczyć o mojego psa.
Z lotniska w Tunisie dojedziecie do waszego hotelu autobusem lub taksówką.
W języku polskim istnieją dwie formy czasu przyszłego:
• czas przyszły prosty tworzą czasowniki dokonane: zrobię, narysujesz, wyjedziemy, pójdą;
Kasia posprząta wieczorem swój pokój.
Po obiedzie wybierzemy się na krótki spacer.
Za kilka lat człowiek wyląduje na Marsie.
Te lody jeszcze wam zaszkodzą.
• czas przyszły złożony tworzą czasowniki niedokonane: będę czekała (będę czekać), będą gotowały (będą gotować), będą milczeli (będą milczeć), będziesz wiedział (będziesz wiedzieć);
Zimą będę trenować jazdę na nartach.
Jutro dziewczyny będą przygotowywały się do egzaminów na studia.
Na festynie artyści będą występować pod gołym niebem.
Kiedy będziecie remontować swój dom?
Nazywa on czynność trwającą, nieskończoną w przyszłości. Łatwo zauważyć, że czas przyszły złożony można utworzyć na dwa sposoby:
| forma osobowa |
+ | forma dawnego imiesłowu przeszłego |
| będę | mówił | |
| będziecie | robili |
lub
| forma osobowa | + | bezokolicznik |
| będę | mówić | |
| będziecie | robić |
Oba sposoby tworzenia czasu przyszłego są poprawne. Niekiedy dla wyrażenia przyszłości używamy form czasu teraźniejszego.
Tak więc, mówiąc o przyszłości, mamy do dyspozycji kilka możliwości.
We wtorek zdaję egzamin z matematyki.
O piątej jesteśmy z powrotem.
W sierpniu jadę do Egiptu.
Jutro bawimy się na przyjęciu u Kowalskich.