Impresjonizm – w literaturze przejawiał się jako przekonanie,że świat zewnętrzny powinien być pokazywany przez jednostkę, a więc podkreślać jej indywidualne odczucia. Kładziono duży nacisk na nastrojowość tekstu.
Parnasizm – kierunek w poezji francuskiej; w Polsce tworzył tak Zenon Przesmyki-Miriam. Poezja miała być zobiektywizowana, czyli przede wszystkim opisowa. Inspiracje czerpano z kultur archaicznych i egzotycznych. Bliskie im było hasło „sztuka dla sztuki” ze względu na niezwykłą dbałość o formę utworu.
Secesja – kierunek w sztukach plastycznych odnoszący się przede wszystkim do dekoracji wnętrz. Artyści secesyjni posługiwali się elastyczną linią, używali wielu elementów zdobniczych, szczególnie chętnie korzystali z ornamentów roślinnych. Przedstawicielami secesji byli m.in. Wyspiański i Mehoffer. Wpłynęła na sposób ilustrowania książek.
Symbolizm – zakładał, że skoro świata ducha nie można przedstawić w sposób realistyczny, to należy go wyrazić za pomocą symbolu. Teoria wieloznacznego symbolu, który jedynie naprowadza czytelnika na ślad, którym może sam podążać, wpłynęła na całą poezję XX w.