Mikołaj I Romanow

Na tronie zasiadł w 1825, po zrzeczeniu się praw do tronu starszego brata, Konstantego. Stłumił powstanie dekabrystów,które wybuchło w dniu objęcia przezeń panowania. Aby uniemożliwić następne, podjął działania, które miały wzmocnić monarchię i autorytet władcy W 1826 powołał do życia tajną policję polityczną (III Oddział), rozbudował biurokrację, zaostrzył cenzurę, ograniczył autonomię uniwersytetów, ograniczył dostęp chłopów do oświaty.W 1829 koronował się w Warszawie na króla polskiego. Przeprowadził kodyfikację praw (1833). W polityce zagranicznej dążył do utrzymania systemu wiedeńskiego, zacieśniania Świętego Przymierza, kontynuował ekspansję terytorialną na Bałkanach i w Azji Środkowej. Zamierzał zdobyć Konstantynopol i opanować cieśniny czarnomorskie. Stłumił powstanie listopadowe 1830–31, odwołał konstytucję Królestwa, zlikwidował wojsko polskie, uniwersytety w Warszawie i Wilnie. W 1833 zawarł sojusz z Prusami i Austrią, w 1848 zerwał zaś stosunki dyplomatyczne z Francją. W 1849 pomógł Habsburgom zdławić rewolucję na Węgrzech. Prowadził wojny z Persją (1826–29), Turcją (1828–29). Sprowokował wybuch wojny krymskiej 1853–56, zmarł w czasie jej trwania. Był nazywany żandarmem Europy.

W Rosji istnieje despotyzm, to istota moich rządów, ale jest on zgodny z duchem narodu.
Mikołaj I Romanow