Ludwik Filip I

Syn Ludwika Filipa (Filipa Egalité), uczestnik rewolucji francuskiej 1789, członek klubu jakobinów w latach 1789–93. Walczył na froncie w armii rewolucyjnej, w 1793wziął udział w spisku i próbie przejęcia władzy przez generała Ch. Dumourieza, następnie na emigracji. Wrócił do Francji w 1817, po restauracji Burbonów. Wycofał się z życia politycznego. Po rewolucji lipcowej w 1830 koronowany na króla Francuzów. Sprawował rządy w imieniu burżuazji i arystokracji, został nazwany „królem mieszczańskim”. Brutalnie stłumił powstania robotnicze w Lyonie (1831–34)i w Paryżu (1832 i 1839). Zgodził się na sprowadzenie w 1840prochów Napoleona I Bonaparte do Francji. W polityce zagranicznej kontynuował politykę kolonialną, dokończył m.in.podbój Algierii, zapoczątkowany przez Karola X. Wraz z przywódcami innych mocarstw zagwarantował neutralność i niepodległość Belgii. Stracił popularność po tym, jak mianowany przez niego premier F. Guizoto graniczył wolność słowa, sprzeciwił się reformie wyborczej i naruszył niezależność sądów. Obalony przez rewolucję w 1848, resztę życia spędził na emigracji w Wielkiej Brytanii, jako hrabia de Neuilly.

Król Francuzów z bożej łaski i z woli narodu.
oficjalny tytuł Ludwika Filipa I