Ludwik XIV

Syn Ludwika XIII i Anny Austriaczki, koronowany w wieku pięciu lat. Regencję sprawowali w jego imieniu matka i kardynał G. Mazarin. W 1652 został ogłoszony pełnoletnim. Pokonał bunt możnowładców 1648–53 (Wielka Fronda), zniszczył ich potęgę polityczną. Faktyczne rządy przejął w 1661po śmierci G. Mazarina. Zbudował system władzy absolutnej, opartej na scentralizowanej biurokracji i armii. Wspierał rozwój gospodarczy(m.in. działalność J. Colberta), handel i rzemiosło, budował manufaktury, przyczyniając się do wzrostu bogactwa kraju. W 1685 odwołał edykt nantejski, co spowodowało masową emigrację hugenotów. Przeniósł dwór królewski do Wersalu, gdzie wybudował olbrzymi kompleks pałacowy. Skupiał w nim elitę świata kultury, nauki i sztuki. Prowadził wojny z Habsburgami1667–68 i 1672–79, kontynuował ekspansję terytorialną Francji, przyłączając do niej Burgundię i terytoria nadgraniczne (reuniony) ze Strasburgiem. Uczynił Francję pierwszą na kontynencie potęgą militarną i gospodarczą. Wojny z koalicją antyfrancuską 1689–97 i 1700–14 (o sukcesję hiszpańską) doprowadziły do kryzysu ekonomicznego. System władzy absolutnej i mecenat kulturalny dworu inspirował i stał się przykładem dla innych władców europejskich. Nazwany „Królem Słońce”.

Państwo to ja.
Ludwik XIV