Ludwik IX

Koronowany w 1226 po śmierci ojca, Ludwika VIII. Do czasu uzyskania pełnoletności rządy w jego imieniu sprawowała matka, Blanka Kastylijska. W czasie długiego panowania dążył do wzmocnienia państwa i władzy królewskiej.W latach 1236 i 1243 stłumił bunty wasali. Zreformował administrację i sądownictwo (ustawy z 1254 i 1256), powołał organy centralne państwa: Kurię Królewską, Radę Królewską oraz parlament. Wprowadził jednolity w całym państwie system monetarny (ustawy z 1263 i 1265). Zmusił do posłuszeństwa możnowładców, ograniczył sądownictwo feudalne,zakazał prowadzenia prywatnych wojen. Dążył do utrzymania pokojowych stosunków z sąsiadami, wielokrotnie prowadził arbitraż w różnych sporach regionalnych. Powiększył terytorium Francji, przyłączając m.in. Langwedocję, Chartres i Blois. W 1259 zawarł w Paryżu pokój z Anglią. Potwierdził w nim zwierzchność lenną nad ziemiami francuskimi, m.in. Gujenną, pozostawiając je pod bezpośrednią władzą króla angielskiego. Próbował zawrzeć przymierze z chanem mongolskim w celu walki z islamem. Zorganizował i poprowadził dwie wyprawy krzyżowe 1248–1254 i 1270.W czasie trwania drugiej zmarł w Tunisie na dżumę. Kanonizowany w 1297.

Żaden trędowaty nie jest odrażający jak ten, co żyje w grzechu śmiertelnym.
Ludwik IX