Jan XXIII

Pochodził z biednej, wielodzietnej rodziny. W 1904 został księdzem, ukończył studia z tytułem doktora teologii. W następnych latach sekretarz biskupa Bergamo i wykładowca w seminarium. Sanitariusz i kapelan wojskowy w czasie I wojny światowej. W latach 1921–25 pracował w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w Rzymie, wykładał w seminarium rzymskim. Od 1925 biskup i wizytatora postolski w Bułgarii, Turcji i Grecji, od 1944 nuncjusz apostolski we Francji. Arcybiskup (patriarcha) Wenecji i kardynał od 1953. Wybrany na papieża w 1958, jego kandydatura pojawiła się jako rozwiązanie „przejściowe”. Nie przeszkodziło mu to dokonać zasadniczej reformy Kościoła na zwołanym Soborze Watykańskim II (1962–65). Dążył do odnowy i dostosowania Kościoła do współczesności oraz zwiększenia współpracy i dialogu z innymi wyznaniami. Sobór m.in. zreformował liturgię, zastępując łacinę językami narodowymi, wprowadził celebrowanie mszy przez księży „przodem do ludu”, odwołał ekskomunikę rzuconą na Kościół wschodni w 1054. W swych wystąpieniach Jan XXIII wielokrotnie nawoływał o utrzymanie pokoju na świecie. Nazywano go powszechnie „dobrym papieżem”. Uznał przynależność Ziem Zachodnich do Polski.
Kto ma serce pełne miłości, zawsze ma coś do dania.
Jan XXIII