Przejście ze stadium wegetatywnego w generatywne, kiedy to roślina wykształca kwiaty, nasiona i owoce, jest uzależnione od działania czynników zewnętrznych, takich jak temperatura i światło oraz wewnętrznych, którymi są uwarunkowania genetyczne i działanie fitohormonów.
Kwitnienie
Rośliny mają różne wymagania termiczne, co wynika z ich indywidualnych cech gatunkowych, a jest wyrazem przystosowania do warunków strefy klimatycznej, w której rosną. Zakwitają, gdy temperatura osiągnie optymalną dla nich wartość. Istnieją też rośliny, które do zakwitnięcia wymagają okresu niskich temperatur. Należą do nich rośliny dwuletnie i zboża ozime. Indukcja kwitnienia, wywołana działaniem niskich temperatur, nosi nazwę wernalizacji /jarowizacji/. Ważnym czynnikiem pobudzającym do kwitnienia jest światło. Reakcja organizmów na względną długość kolejno zmieniających się okresów światła i ciemności nazywana jest fotoperiodyzmem. U roślin przejawia się ona zakwitaniem przy określonej długości dnia i nocy.
Ze względu na fotoperiodyczną reakcję związaną z kwitnieniem wyróżnia się trzy grupy roślin.
– Rośliny krótkiego dnia zakwitają wiosną lub jesienią, czyli wtedy, gdy okres naświetlania w ciągu doby jest krótszy niż okres ciemności, np. poisencja, złocień ogrodowy, tytoń, soja.
– Rośliny długiego dnia kwitną latem, czyli wtedy, gdy okres naświetlania w ciągu doby jest dłuższy niż okres ciemności, np. szpinak, sałata, owies.
– Rośliny neutralne zakwitają, gdy osiągną gotowość do kwitnienia, np. ogórek, bób.