Budda

Odebrał książęce wykształcenie i wychowanie. W wieku 29 lat porzucił dwór i rodzinę, rozpoczął życie bezdomnego ascety, kierując się wskazaniami Upaniszad, świętych ksiąg hinduizmu. Długie lata umartwiania i nauki napotykanych mistrzów nie doprowadziły go do zadowalających wyników. Zrezygnował z surowej ascezy na rzecz umiarkowania i medytacji, wówczas miał doznać oświecenia (Budda znaczy „oświecony”). Założył gminę religijną i przez 45 lat prowadził życie wędrownego kaznodziei. Jego nauka oparta była na wiedzy o czterech szlachetnych prawdach: o cierpieniu, jego źródle, zniweczeniu i drodze do usunięcia cierpienia. Odrzucił tradycyjny podział ludzi na kasty, dopuścił do praktyk religijnych kobiety. Propagował samodoskonalenie duchowe, które miało prowadzić do coraz wyższego bytu w kolejnych reinkarnacjach i ostatecznie znaleźć zwieńczenie w osiągnięciu stanu nirwany. Działał jako misjonarz w północnych Indiach, tworząc fundamenty buddyzmu, religii, która zdobyła miliony wyznawców. Po śmierci Buddy jego spopielone szczątki trafiły jako relikwie do sąsiednich krajów. Przechowywano je w specjalnie do tego celu wzniesionych budowlach (stupa).

Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że brzmi prawdopodobnie.
Budda