Bismarck Otto von

Przedstawiciel starego rodu junkierskiego, studiował prawo w Getyndze. W 1847 poseł w parlamencie pruskim, 1851–59 pruski przedstawiciel w Radzie Związkowej we Frankfurcie. W 1859 został posłem Prus w Rosji,w 1862 ambasadorem we Francji. Premier Prus w latach 1862–67.W 1864 w koalicji z Austrią siłą odebrał Danii prowincje Szlezwik i Holsztyn.W 1866 roku pokonał Austrię i ograniczył jej wpływy w krajach niemieckich. Doprowadził do utworzenia w1867 Związku Północnoniemieckiego, do 1871 pełnił w nim urząd kanclerza. W 1870 sprowokował wojnę z Francją. Konflikt zakończył się w 1871 zwycięstwem Prus i zjednoczeniem Niemiec pod ich przewodnictwem. W latach 1871–90 kanclerz Niemiec. Walczył z Kościołem katolickim (Kulturkampf) i socjalistami. Wprowadził powszechne prawo wyborcze, ubezpieczenia społeczne, skrócenie czasu pracy. Utworzył w 1886 Komisję Kolonizacyjną, która dążyła do germanizacji ziem polskich. Zwolennik przymierza z Rosją i Austro–Węgrami, doprowadził do układów trzech cesarzy w 1881i 1884 oraz zawarcia traktatu reasekuracyjnego z Rosją w 1887. W 1878 przewodniczący na kongresie berlińskim. W latach 1884–85 zdobył dla Niemiec kolonie w Afryce. Nazwany „Żelaznym Kanclerzem”.

Gdy chcesz ogłupić świat, mów prawdę.
Otto von Bismarck