Wychowany w głęboko katolickiej rodzinie w Bawarii. Podczas II wojny światowej wcielony do Hitlerjugend, służył w obronie przeciwlotniczej 1943–44. Po wojnie skończył studia filozoficzne, w 1951 złożył śluby kapłańskie. W następnych latach jeden z najlepszych wykładowców na wydziałach teologicznych, m.in. we Freising, Bonn, Münster i Tybindze. Wziął udział w obradach Soboru Watykańskiego II 1962–65 jako jeden z doradców ówczesnego metropolity Kolonii, kardynała J. Fringsa. Od 1977 arcybiskup Monachium i Freisingu oraz kardynał. W 1981 inicjator demonstracji w Monachium w obronie Polaków internowanych w stanie wojennym.W latach 1981–2005 prefekt Kongregacji Nauki Wiary i przewodniczący Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Jeden z najważniejszych współpracowników Jana Pawła II. Podał teologiczne uzasadnienie dla rozprawy z teologią wyzwolenia w Ameryce Łacińskiej, która próbowała łączyć elementy Ewangelii z marksizmem. W 2002 roku objął urząd dziekana Kolegium Kardynalskiego. Jeden z najwybitniejszych teologów współczesności. Od 2005 papież.
Trwanie przy wierze, jaką nakazuje Credo Kościoła, zyskuje etykietkę fundamentalizmu. Tworzy się dyktatura relatywizmu.
Benedykt XVI