Z procesami życiowymi związane są też obiegi fosforu i siarki.
Zapasy siarki i fosforu zostały zgromadzone w skałach, skąd są uwalniane do ekosystemów lądowych. Część fosforanów trafia następnie do mórz, gdzie pewna ich ilość osadza się w głębinach, a reszta przekazywana jest w łańcuchach pokarmowych z powrotem do ekosystemów lądowych. Z kolei siarka pobierana przez rośliny w postaci siarczanów zostaje włączona w materię organiczną, pobieraną potem przez kolejnych konsumentów. Związki te zostają następnie rozłożone przez destruentów do siarczków, które dalej przetwarzane są do siarczanów. Są też bakterie redukujące siarczany do siarkowodoru.
Naturalne obiegi siarki i fosforu zostały zakłócone na skutek działalności człowieka. W przypadku siarki spalanie paliw kopalnych jest przyczyną zwiększenia stężenia tlenków siarki w powietrzu, skąd w postaci tzw. kwaśnych deszczów opadają one na ziemię, gdzie niszczą roślinność i zakwaszają glebę oraz wodę. Natomiast zakłócenie cyklu biogeochemicznego fosforu spowodowane jest stosowaniem nawozów fosforowych do nawożenia gleby. Fosforany wymywane z gleb do wód gruntowych trafiają stamtąd do zbiorników wodnych, powodując eutrofizację wód.