Salinger Jerome David

Prozaik amerykański. Zaczął pisać, gdy miał 15 lat,lecz w wieku 46 lat przestał zajmować się twórczością literacką. Uczył się w Akademii Wojskowej, brał udział w walkach podczas II wojny światowej. Pisał opowiadania, które były publikowane w czasopismach. Jest autorem tylko jednej powieści Buszujący w zbożu (1951), która przyniosła mu wielki rozgłos. Przedstawił w niej dwa dni z życia szesnastolatka, który ucieka ze szkoły tuż przed Bożym Narodzeniem i błąka się po ulicach Nowego Jorku. W powieści tej, a także w innych opowiadaniach, ukazuje proces dojrzewania młodego chłopca, kreśli typ bohatera– chłopaka wkraczającego w dorosłość, inteligentnego, wrażliwego, buntowniczego, zagubionego w świecie współczesnej cywilizacji, poszukującego własnej drogi życiowej. Inne utwory tego pisarza to Dziewięć opowiadań (1953) – saga żydowsko-irlandzkiej rodziny, Franny i Zooey (1961), Wyżej podnieście strop, cieśle (1963). Pisarz osiadł w małej miejscowości w stanie New Hampshire i prowadzi życie samotnika, pisze, ale nie publikuje swoich utworów, zajął się medytacją, buddyzmem.