Puszkin Aleksander

Poeta, dramaturg, powieściopisarz rosyjski tworzący w epoce romantyzmu. Jego pierwsze utwory– elegie, ody – powstały podczas nauki w Carskim Siole i były pisane w duchu klasycyzmu. Podczas pobytu w Petersburgu nawiązał kontakty z dekabrystami (ruch rewolucyjny, wolnościowy,działający w Rosji na początku XIX w., zmierzający do zniesienia poddaństwa chłopów, obalenia caratu). W powstających w tym czasie utworach poruszał zagadnienia społeczne i polityczne. Za tę formę wspierania ruchu wolnościowego został zesłany na Kaukaz. Efektem tego pobytu były poematy, m.in. Jeniec Kaukazu (1822), Fontanna Bakczysaraju (1824), w których zawarł pierwiastki bajroniczne. Po powrocie do Moskwy poznał Mickiewicza, przetłumaczył jego balladę Trzech budrysów. Jest autorem poematu dygresyjnego Eugeniusz Oniegin (1830), uważanego za jego największe dzieło. Pisał także nowele, np. Dama pikowa (1834), Wystrzał, powieści, np. Córka kapitana (1836), dramaty, np. Borys Godunow (1825). Jego twórczość została uznana za jedno z największych osiągnięć literatury rosyjskiej. Zginął na skutek ran odniesionych w pojedynku.