Mann Thomas

Wybitny powieściopisarz i eseista niemiecki. Laureat literackiej Nagrody Nobla w 1929. Wywodził się z rodziny kupieckiej, ale sam nie chciał kontynuować rodzinnej tradycji. W Monachium pracował jako redaktor pisma satyrycznego i publikował własne opowiadania w prasie. Debiutował nowelą Upadła. Sławę przyniosła mu powieść Buddenbrookowie (1901), będąca sagą rodziny kupieckiej. Kolejna powieść Czarodziejska góra (1924) to symboliczny obraz kryzysu wartości, jaki dotknął Europę tuż przed wybuchem I wojny światowej. Jako zdecydowany przeciwnik nazizmu w 1933 udał się na emigrację. Najpierw przebywał w Szwajcarii, potem w Stanach Zjednoczonych. Zajmował się działalnością propagandową skierowaną przeciwko hitlerowskim Niemcom. Do Europy powrócił w 1952 i na stałe zamieszkał w Szwajcarii. Na emigracji powstały takie utwory, jak Józef i jego bracia (1933-43), Lotta w Weimarze (1939) oraz Doktor Faustus (1947). Inne utwory to np. Oszukana (1953), Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla (1954). Mann to także autor nowel i opowiadań, studiów literackich i pism autobiograficznych. Odegrał ważną rolę w kształtowaniu współczesnej prozy europejskiej.