Kazantzakis Nikos

Grecki pisarz i tłumacz, otwarty na nowe prądy filozoficzne i literackie. Był synem rolnika, wychowywał się na wsi wśród chłopów. Studiował prawo na uniwersytecie w Atenach, a następnie filozofię w Paryżu pod kierunkiem Henri Bergsona. Podczas wojen bałkańskich Kazantzakis walczył jako ochotnik w armii greckiej. Bardzo lubił podróżować – w 1918 odwiedził Rosję i Szwajcarię, w latach 1925-29 zwiedził Hiszpanię, Egipt, Chiny, Japonię, Anglię – wrażenia z nich opisał w liczących kilka tomów Podróżach (1927-41). Od 1919 pracował w Ministerstwie Opieki Społecznej. W latach 1922-24 mieszkał w Berlinie i Wiedniu, a następnie osiedlił się na Krecie. Podczas wojny domowej w Hiszpanii przebywał tam jako korespondent wojenny. W latach 1947-48 pracował dla UNESCO, a od 1948 mieszkał we Francji. Był twórczym autorem, sięgał po różne gatunki literackie – pisał dramaty, reportaże, poematy filozoficzne, powieści. Do najbardziej znanych utworów pisarza należą: Odissea (1938), Grek Zorba (1946), Chrystus ukrzyżowany po raz wtóry (1948), Ostatnie kuszenie Chrystusa (1955)– kontrowersyjna powieść, za napisanie której został ekskomunikowany przez grecki Kościół prawosławny.