Kafka Franz

Austriacki pisarz pochodzenia żydowskiego, tworzący po niemiecku. Jego ojciec prowadził sklep galanteryjny i marzył, by jedyny syn przejął po nim interes. Niestety, Franz od dziecka interesował się literaturą i nie miał smykałki do handlu. Złe stosunki z ojcem, nękająca go gruźlica i kompleks żydowskiego pochodzenia odcisnęły piętno na psychice pisarza. Kafka miał skłonności depresyjne. Studiował prawo na Niemieckim Uniwersytecie w Pradze, ale uczęszczał też na wykłady z historii kultury i germanistyki. Praca urzędnika ubezpieczeniowego, którą podjął, frustrowała go. W 1922 musiał z niej zrezygnować ze względu na postępującą gruźlicę. Rok później przeniósł się do Berlina, a gdy miał 41 lat, pokonała go choroba. Dorobek Franza Kafki, w większości wydany pośmiertnie, ocalał tylko dlatego, że jego przyjaciel Max Brod nie spełnił życzenia pisarza, który chciał, by jego dzieła spalono. Kafka, zaliczany przez niektórych do nurtu ekspresjonistycznego, widział człowieka jako wyalienowaną jednostkę we wrogim świecie, rządzącym się niezrozumiałymi mechanizmami. Jego utwory, pełne parabolicznych i surrealistycznych obrazów, to m.in.: Proces (1925), Zamek (1926), Ameryka (1927), Dzienniki 1910-1923 (1954), Listy do Mileny (1952), Listy do Felicji (1967).