Hugo Victor Marie

Czołowy przedstawiciel i teoretyk francuskiego romantyzmu, pisarz, poeta, dramaturg. Victor Hugo był zaangażowany politycznie – popierał rewolucję1830, która obaliła dynastię Burbonów, wyniosła na tron Ludwika Filipa i spowodowała ożywienie ruchów wolnościowych w Europie. Hugo walczył w rewolucji lutowej 1848, która zmusiła króla do abdykacji i proklamowała republikę. Był gorącym zwolennikiem Napoleona Bonaparte, ale też demokracji, dlatego, głęboko rozczarowany autorytarnymi dążeniami Napoleona III, w 1851 na 19 lat opuścił Francję. Po powrocie do kraju w 1870 został deputowanym do Zgromadzenia Narodowego i protestował przeciwko prześladowaniom uczestników Komuny Paryskiej. Debiutował wierszami zgodnymi z założeniami klasycyzmu, ale wkrótce stanął na czele romantyków. W przedmowie do dramatu Cromwell (1827) zawarł manifest francuskiego romantyzmu. Najbardziej znane powieści Victora Hugo, w których nie stronił od problematyki społeczno-politycznej i ukazywania niesprawiedliwości i niedoli, to: Katedra Marii Panny, znana jako Dzwonnik z Notre Dame (1831), Nędznicy (1862), Człowiek śmiechu (1869), Pracownicy morza (1886).