Horacy

Rzymski poeta liryczny. Był synem wyzwoleńca.Otrzymał staranne i wszechstronne wykształcenie– studiował w Grecji i Rzymie, m.in. filozofię. Był zwolennikiem republiki. Po zamachu na Juliusza Cezara służył w armii dowodzonej przez Brutusa. Po klęsce, którą poniosła ona w bitwie pod Filippi (42 p.n.e.), kilka lat nie mógł wrócić do Rzymu. Okazało się, że jego majątek został skonfiskowany, więc pracował u kwestarza. Później zyskał pomoc Mecenasa, hojnego protektora artystów, który ofiarował mu posiadłość. Horacy zbliżył się do dworu Oktawiana Augusta, którego politykę wychwalał w niektórych utworach. Poeta debiutował późno, mając 30 lat. Jego najważniejsze dzieła to: Epody (41-30 p.n.e.) – krótkie utwory o treści politycznej, Satyry (40-30 p.n.e.) – ośmieszające wady i słabości ludzkie, oraz Pieśni (zwane też odami) – utwory o bardzo bogatej tematyce. Szczególne miejsce w twórczości Horacego zajmuje List do Pizonów, znany również jako Sztuka poetycka. Horacy sięgał po różne gatunki (hymny, dytyramby, anakreontyki). Pisał o miłości, sławił piękno przyrody, pochwalał filozofię stoicką i epikurejską.