Narząd wzroku stanowią oczy. Oko składa się z gałki ocznej oraz narządów dodatkowych, którymi są mięśnie poruszające gałką oczną, narząd łzowy, spojówka, powieki, brwi, rzęsy.
Ścianę gałki ocznej tworzą trzy warstwy:
– twardówka – w przedniej części oka przechodzi w przezroczystą rogówkę;
– naczyniówka – zawiera tęczówkę w przedniej części oka wraz ze źrenicą oraz ciałko rzęskowe służące do umocowania soczewki;
– siatkówka – w jej skład wchodzi warstwa komórek światłoczułych: pręcików i czopków.
Pręciki odbierają bodźce świetlne o małym natężeniu i odpowiadają za widzenie niebarwne. Zawierają rodopsynę – barwnik wzrokowy. Czopki przystosowane są do odbioru bodźców świetlnych o dużym natężeniu, umożliwiają rozróżnianie barw. Zawierają jodopsynę w trzech odmianach (zielona, czerwona, niebieska). Zarówno pręciki, jak i czopki są przekształconymi neuronami (I-rzędowymi). Najbardziej wrażliwym miejscem siatkówki jest plamka żółta, będąca gęstym skupieniem czopków. Natomiast w miejscu, w którym nerw wzrokowy opuszcza gałkę oczną, znajduje się plamka ślepa (obszar pozbawiony komórek światłoczułych).
Aparat optyczny oka stanowią środowiska załamujące światło: rogówka, ciecz wodnista wypełniająca komorę przednią, soczewka i ciałko szkliste. Zmiana kształtu soczewki umożliwiająca akomodację oka odbywa się przy udziale mięśnia rzęskowego. Natomiast regulacja wielkości źrenicy zachodzi poprzez mięśnie tęczówki.
Schemat budowy oka (wg Delaney, 1976)
Promienie świetlne po przejściu przez aparat optyczny oka padają na siatkówkę, gdzie powstaje rzeczywisty, pomniejszony i obrócony obraz oglądanego obiektu. Pod wpływem światła następuje rozpad barwników światłoczułych. Rodopsyna rozpada się na barwnik trans-retinal (transretinen), będący pochodną witaminy A oraz białko opsynę. Rozpad ten zapoczątkowuje szereg reakcji, których efektem jest depolaryzacja błony komórki pręcikowej. Skutkiem depolaryzacji jest przesłanie impulsu nerwowego do mózgu. Równocześnie dochodzi do odtworzenia rodopsyny. Pobudzenie z komórek światłoczułych przekazywane jest kolejno na komórki dwubiegunowe, komórki zwojowe (odpowiednio II- i III-rzędowe neurony czuciowe), nerw wzrokowy docierający do skrzyżowania wzrokowego, gdzie następuje rozdzielenie nerwów wzrokowych z każdego oka na dwie drogi wzrokowe. Docierają one do pola wzrokowego w płacie potylicznym kory mózgowej. W polu wzrokowym impulsy nerwowe są analizowane, scalane, przetwarzane. Powstający ostatecznie w mózgu obraz jest trójwymiarowy.