Herling-Grudziński Gustaw

Prozaik, eseista, krytyk literacki, tłumacz. Urodził się w Kielcach. W czasach gimnazjum sympatyzował z komunizmem. Od 1937 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po wybuchu wojny współtworzył konspiracyjną, lewicową Polską Ludową Akcję Niepodległościową. Następnie przebywał we Lwowie, gdzie został aresztowany przez NKWD i skazany na obóz pracy nad Morzem Białym. Po zwolnieniu z łagru wstąpił do Armii Andersa, z którą walczył w bitwie pod Monte Cassino. Po wojnie został na emigracji, współpracował z Jerzym Giedroyciem przy paryskiej „Kulturze”, w latach 1948-52 mieszkał w Londynie, od 1952 w Monachium, gdzie pracował w Radiu Wolna Europa, od 1955 mieszkał w Neapolu. W czasach PRL-u jego utwory nie mogły być wydawane oficjalnie. Debiutował szkicami Żywi i umarli (1945). Jego najbardziej znany utwór to Inny świat (1951), ukazujący mechanizmy degradacji człowieka w okrutnej, łagrowej rzeczywistości, której pisarz sam doświadczył. Napisał też m.in. Skrzydła ołtarza (1960), Wieżę i inne opowiadania (1988), Opowiadania zebrane (1990, 1999), drukowany w „Kulturze” siedmiotomowy Dziennik pisany nocą (1972-2000), zawierający nie tylko zapiski i refleksje pisarza na temat kultury i literatury, ale także opowiadania i eseje.