Głowacki Janusz

Współczesny prozaik, dramatopisarz, felietonista.Urodził się w Poznaniu. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, potem przeniósł się do szkoły teatralnej, z której został wyrzucony. Ostatecznie ukończył filologię polską. Współpracował z mediami, pisał scenariusze filmowe, m.in. do Rejsu Marka Piwowskiego czy Polowania na muchy Andrzeja Wajdy. W latach 70. i 80. wyjeżdżał na stypendia do USA.Gdy wprowadzono stan wojenny w grudniu 1981, Głowacki przebywał w Londynie, na premierze Kopciucha. Zdecydował się pozostać na emigracji. Zamieszkał w Nowym Jorku. W 1987 odniósł sukces sztuką Polowanie na karaluchy. Wykładał na amerykańskich uczelniach, współpracował z mediami, m.in. z „New York Times”. Obecnie Janusz Głowacki mieszka w Polsce. Debiutował sztuką Cudzołóstwo ukarane (1972). Głowacki, wnikliwy obserwator, tak życia w PRL, jaki polskich emigrantów w USA, operuje groteską i przewrotnym poczuciem humoru. Napisał opowiadania, m.in. Wirówka nonsensu (1968), Paradis (1973), My sweet Raskolnikow (1977) i powieść, np. Ostatni cieć (2001), ale międzynarodowy rozgłos przyniosły mu dramaty: Kopciuch (1979), Polowanie na karaluchy (1980), Antygona w Nowym Jorku (1992), Czwarta siostra (1999).