Fredro Aleksander

Komediopisarz, prozaik, poeta, tworzący w epoce romantyzmu. Urodził się we Lwowie, jako syn ziemianina. W 1809 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, brał udział w wojnie 1812, dostał się do niewoli rosyjskiej, z której zbiegł. W kampanii 1813-14 walczył pod Smoleńskiem i Moskwą. W 1815 wrócił do rodzinnego majątku Beńkowa Wisznia. Nie walczył w powstaniu listopadowym. Był członkiem galicyjskiego Sejmu stanowego, reprezentował światłą część tamtejszego ziemiaństwa. W czasie Wiosny Ludów oskarżono Fredrę, który wygłosił antyaustriackie wystąpienie, o zdradę stanu, ale sprawa została umorzona. Lata 1850-55 spędził z rodziną w Paryżu, gdzie zetknął się z polskimi emigrantami, m.in. Adamem Mickiewiczem. Po powrocie do kraju osiadł we Lwowie. Fredro stronił od tematu walki narodowowyzwoleńczej (który chętnie poruszali romantycy), co krytyka miała muza złe. Najważniejsze utwory, w których budował komiczne postaci i sytuacje, by piętnować ludzkie wady i śmiesznostki, to: Pan Geldhab (1818), Mąż i żona (1822), Damy i huzary (1825), Pan Jowialski (1832), Śluby panieńskie (1833), Zemsta (1835), Dożywocie (1835), Wielki człowiek do małych interesów (1854).