profil
  • Dodaj materiał
  • Zadaj pytanie

Baza wiedzy / /

Żona
poleca b/d
Treść

A kiedy będziesz moją żoną,
umiłowaną, poślubioną,
wówczas się ogród nam otworzy,
ogród świetlisty, pełen zorzy.

Rozwonią nam się kwietne sady,
pachnąć nam będą winogrady
i róże śliczne, i powoje
całować będą włosy twoje.
(Kazimierz Przerwa-Tetmajer, A kiedy będziesz...)

Ożenił sie ja z osium, może dziesięć lat temu, niezadługo po tym, jak mama z ruszto zlecieli i krzyży im pękli (...). Zostali sie my wtenczas w chacie jak bez kobiety: tatko, Michał i ja, wytrzymali tak jeden rok,drugi idzie, coraz ciężej: chata niepobielona, koszuli i szmaty brudne,niemyte, chleb co pieczenie zakalcowaty (...). Aż tato mówi o: dziadziejem chłopcy bez baby, baba tu potrzebna. Żeń się Kaziuk, ty starszy.
(...) Co masz latać po zapłociach jak sobaka, jak ty możesz jawnie, pod swojo pierzyno?
Spodobało się mnie to, taka wygoda. Dobra, mówie, moge sie żenić.
Ale z któro? A tato: to już Domin wymyślo.
I Domin, rajko, w czwartek przychodzo.
Obuj się, mówio, bierz butelke, chodź.
Do której? pytam.
Nie twoja rzecz, odkazujo (...).
I widze dobry kawał baby: dziewczyna gruba, tłusta, cycata. Ręce grube. Nogi grube. Włosy gęste. Nos nieduży. Nie garbata. Nie ślepa. Nie kulawa. Tyle że z to pindo sprawa niejasna (...).
I w ten moment ona błyś! spojrzała na mnie: pół chwilki tego było, ale tak we mnie, w oczy, w sam środek spojrzała, że jakby mnie kto desko w czoło prasnoł: czuć ja z ławy nie zleciał! Zaćmiło mnie.
Jak przeszło, zader ja głowe, w pułap patrze i tak sie mnie przedstawiło: dwie głowy widze przytknięte czoło do czoła, mięciutko, tak czasem krowy przytulo się łbami, jak sie wyliżo. A te głowy to moja i Handzina (...).
A jak my po pół szklanki wypili, taka ochota mnie naperła, że myśle: nawet jak ty tej dziury nimasz, to ja jo tobie zrobie!
Ale nie trzeba było, miała gotowe, i to take, że ósmy rok zatykam i zatknąć nie moge.
A rodzi równo jak maszynka: co dwa lata w kwietniu, dzień, dwa przed świętego Wojciecha,tak że potem całkiem zdatna do polowej roboty: sadzić kartofli, warzywo, pleć len. A robotna jest i zgodna, i pobożna, tak, szczera to prawda co mówi o: śmierć i żona od Boga naznaczona.
(Edward Redliński, Konopielka)

Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?

Ile listów, ile rozstań,
Ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór, żeby powstać
I znów iść, i dojść do celu.(...)
Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.
(Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń III)

poleca 45% 9 głosów

Żona piękna, dobra, wierna, troskliwa i... pokorna

Uosobieniem żony wiernej jest Penelopa – bohaterka Odysei Homera. Przez wiele lat czeka na swego męża walczącego na wojnie trojańskiej, a potem tułającego się za sprawą klątwy po morzach i lądach. Penelopa nie przyjmuje zniecierpliwionych zalotników i nie zdradza Odyseusza, podczas gdy ten maliczne kochanki (owocem romansu z Ki rke jest dziecko). Po jego powrocie wita małżonka z radością – tak przynajmniej chce mit i Odyseja. Po latach powstało wiele tekstów kultury podających w wątpliwość...

poleca b/d

Przede wszystkim matka

Walory żony i matki opisano w Trylogii Henryka Sienkiewicza. Ucieleśnieniem pięknej matki wielodzietnej rodziny jest żona Jana Skrzetuskiego– Helena. Podobno bezpłodne kobiety, które dotykają jej szat, są potem w stanie zajść w ciążę. O wizycie u niej myślą Basia i Michał Wołodyjowscy, którzy nie mogą się doczekać potomstwa. Zapewne podobną, pozbawioną żądz, a idealnie wypełniającą rolę matki żoną będzie uwielbiana przez Andrzeja Kmicica Oleńka. Dowiadujemy się, że wyszła za niego za mąż,...

poleca b/d

Namiętna i odrzucona

Trochę inną sytuację ma matka wielodzietnej rodziny, bohaterka Bożej podszewki Jurewiczowa. Kocha swego męża, szorstkiego i prymitywnego ojca rodziny, znosi jego zdrady, ale jest też zazdrosna i bardzo namiętna.Wiecznie szuka zdradzającego ją Andrzeja, tęskni za jego miłością, czekana dobre słowo i wyrazy uczucia, o którym dowiaduje się przypadkiem, bo wciąż ma wątpliwości co do jego miłości. Jej córka Marianna, także namiętna, szukać będzie uczucia w ramionach swego starszego,...

poleca 100% 8 głosów

Namiętna i szczęśliwa

Rzadsze są w literaturze portrety żon namiętnych i szczęśliwych. Taką parę:ciocię i wujka, którzy nie mogą się sobą nacieszyć, dla których noc jest za krótka, więc kochają się też w dzień, ukazuje bohater-narrator Widnokręgu Wiesława Myśliwskiego. Trudno wujostwu chłopca zaspokoić małżeńskie żądze, bo dzielą wiejską chatę z rodzicami i rodzeństwem. Co ciekawe, nie mają dzieci. Podobną sytuację obserwujemy w Konopielce Edwarda Redlińskiego – tam Grzegorycha i jej kolejni mężowie „cieszą...

poleca 80% 5 głosów

Żona – ucieleśnienie prozy życia

W przedstawiających relacje między mężem a żoną powieściach z życia wsi można doszukać się pewnej analogii: dla gospodarza z Taplar Handzia, bohaterka Konopielki , jest ucieleśnieniem prozy życia. To ktoś zwyczajny, kto po prostu jest obok, śpi, karmi, gotuje, pracuje w polu, nie wzbudza już ciekawości. Handzię można zobaczyć w najmniej podniecających sytuacjach, np. gdy ziewa, można ją porównać do krowy, można ją uderzyć. Podobnie traktuje żonę Antek Boryna z Chłopów Władysława...

poleca b/d

Żona szalona

Zazdrość przyprawia Żonę o chorobę psychiczną. Pragnie, podobnie jak Mąż, stać się artystką, godną miłości poety. W dniu chrztu życzy synowi Orciowi, by miał talent i jako poeta nie został odrzucony przez ojca. Ostatecznie Żona trafia do domu dla obłąkanych, gdzie wyobraża sobie, że jest poetką zasługującą na szacunek i miłość hrabiego Henryka. Umiera podczas jego odwiedzin na wylew krwi do mózgu. Taka jest cena miłości do artysty, który nie potrafi odnaleźć się pośród prozy życia.

poleca 100% 3 głosy

Histeryczka

Histeryczną żoną niedoceniającą pracy swego życiowego partnera jest wiecznie chora Emilia Korczyńska z Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, marząca o lepszym życiu, lepszym towarzystwie, bardziej wzniosłych rozmowach. Widok męża, nieskłonnego do rozmów i wiecznie zajętego prozaicznymi sprawami gospodarstwa, napawa ją obrzydzeniem i złością. Nie wie nawet, że kochający mąż rozpieszcza ją i izoluje od kłopotów – cały ciężar domowych obowiązków dźwiga przecież jego siostra, Marta, a...

poleca 77% 13 głosów

Żona przyjaciel

Przyjacielem jest niewątpliwie żona Waltera Alfa (Konrada Wallenroda)– Aldona opisana w utwo rze Adama Mickiewicza. Litwinka, córka księcia Kiejstuta, dzieli los swego nieszczęsnego męża, który „szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie”. Gdy postanawia on walczyć podstępem z Krzyżakami jako Konrad Wallenrod, żona zaszywa się w wieży krzyżackiego zamku w Malborku jako Pustelnica i wiedzie z dawnym mężem, rycerzem i zakonnikiem, długie wieczorne rozmowy. Zna serce i trudy życia...

poleca 50% 4 głosy

Żona dziecko

Przyjaciółka Basia jest jednocześnie kobietą dzieckiem, radosnym hajduczkiem, którego nikt nie traktuje poważnie i w którym pan Michał początkowo widzi tylko dziecko, a nie kobietę. Nad Baśką roztaczają więc opiekę Michał i Zagłoba, także w czasach, gdy jest już panią pułkownikową. Inne relacje obserwujemy w małżeństwie Helmerów z Domu lalki HenrykaIbsensa. Główna bohaterka dramatu, Nora, żona Torwalda, traktowana jest przez męża wyłącznie jak zabawka, dziecko podjadające słodkie...

poleca b/d

Żona tyranka

Literatura przynosi też obrazy żon będących prawdziwymi jędzami i tyrankami.Z pewnością należy do nich pani Aniela Dulska – bohaterka komedii Gabrieli Zapolskiej. Ta nietolerancyjna mieszczka trzęsie domem – organizuje życie męża, dzieci i służby oraz lokatorów. Mąż jest dla niej podnóżkiem, niegodnym uwagi ani szacunku, biernym i milczącym. Być może tak mu wygodnie – jak oceniają dzieci, mama rozpycha się łokciami za ojca... Dulska traktuje też Felicjana jak maszynkę do zarabiania...

poleca 100% 4 głosy

Żona idealna

Dla żony idealnej przede wszystkim jest miejsce w poezji. Na przykład w pieśniach i innych wierszach Gałczyńskiego: A ta pani zamyślona, z kwiatami – to moja żona. (Konstanty Ildefons Gałczyński, Wizyta ) W Pieśniach żona przedstawiona zostaje przede wszystkim jako towarzyszka p racowitego życia poety, której twarz, ręce, serce warto „ocalić od zapomnienia”. Zdanie: „Stoimy przy życiu, żono, jako tkacze przy swych krosnach” trąci dziś nieco socrealizmem, ale i tak może spodobać...

poleca 78% 9 głosów

Żona niewierna

Wdzięczny materiał dla literatury stanowią żony niewierne. Chyba najbardziej znane z nich to Emma Bovary i Anna Karenina. Pierwsza z nich, bohaterka powieści Flauberta, jest marzycielką, rozczytaną w literaturze i pragnącą lepszego życia. Wychodzi za mąż, by wyrwać się z rodzinnego domu, myśli o wielkiej miłości i niezwykłym życiu. Niestety, jej oczekiwania nie zostają spełnione. Przypadkowa wizyta w pałacu arystokraty wywołuje u niej marzenia o innym życiu, pełnym przepychu. Mąż...

poleca 86% 7 głosów

Mężobójczyni

Niekiedy zdrada doprowadza do zbrodni mężobójstwa. Tak jest w balladzie Lilije Adama Mickiewicza. Niewierna żona, która zdradziła męża podczas jego pobytu na wojennej wyprawie, bojąc się, że prawda wyjdzie na jaw, zabija go nożem i zakopuje jego zwłoki w lesie, obsadzając grób liliami. Po roku, mimo nękających ją wyrzutów sumienia, decyduje się wyjść za mąż za jednego z braci męża, którzy proszą ją o rękę. Los ma rozstrzygnąć, którego z nich pani weźmie za męża (czyj wianek wybierze, ten...

poleca b/d

Żona w roli męża

Niekiedy żona występuje w roli męża – tak jest w Mickiewiczowskiej Grażynie.Gdy żona księcia Litawora dowiaduje się o knowaniach męża z Krzyżakami, prosi go o zerwanie z nimi układów. Gdy jednak to nic nie daje, spiskuje sama, czyniąc to, co jej zdaniem powinien zrobić mąż: posyła po kryjomu giermka obrażającego posłów krzyżackich i staje do walki z Zakonem. Przebrana w zbroję męża i nierozpoznana przez nikogo, jako Litawor wyprowadza żołnierzy do walki. Mąż odnajduje ją już martwą, jej...

poleca 67% 3 głosy

Cudza żona

Teksty kultury pełne są powabnych obrazów cudzych żon. Dla Wierszynina z Czechowa taką uwielbianą cudzą żoną jest Masza, żona nauczyciela Kułygina. W Mazepie Juliusza Słowackiego Zbigniew, syn Wojewody, kocha piękną młodą Amelię, Wojewodzinę, żonę swego ojca. Ta miłość, odwzajemniana zresztą przez Amelię (o czym nie wie Zbigniew), ma dodatkowy posmak owocu zakazanego: nie tylko cudzołóstwa, ale i kazirodztwa. Kocha też cudzą żonę (i macochę) Antek Boryna z Chłopów Władysława...

poleca 100% 1 głos

Gorąca wdowa

Prócz obrazów żon literatura przedstawia też obrazy pięknych,powabnych wdów. Np. w Lalce piękna pani Helena Stawska, przez długi czas nie wiadomo, żona czy wdowa, budzi zachwyty Rzeckiego i subiektów ze sklepu Wokulskiego, sama zaś bez wzajemności wzdycha do pana Stanisława. Ostatecznie wychodzi za mąż za Mraczew skiego. Wdową i, w odróżnieniu od Stawskiej, straszną kokietką jest urodziwa Kazimiera Wąsowska, zalecająca się zarówno do Wokulskiego, jak i Starskiego. Powabną wdową jest także...

Podoba się? Tak Nie
Więcej informacji:
Podobne teksty:

Materiał opracowany przez eksperta

Czas czytania: 2 minuty

Spis treści