Przykładowe nazwy systematyczne alkenów zestawiono w poniższej tabeli.
| wzór sumaryczny | nazwa | wzór sumaryczny | nazwa |
| C2H4 | eten | C9H18 | nonen |
| C3H6 | propen | C10H20 | decen |
| C4H8 | buten | C11H22 | undecen |
| C5H10 | penten | C12H24 | dodecen |
| C6H12 | heksen | C15H30 | pentadecen |
| C7H14 | hepten | C20H40 | ejkozen |
| C8H16 | okten | C30H60 | triakonten |
Gdy w cząsteczce alkenu znajdują się więcej niż 3 atomy węgla, konieczne jest podanie w nazwie systematycznej numeru atomu węgla rozpoczynającego wiązanie podwójne. Łańcuch główny w cząsteczce alkenu wybierany jest w taki sposób, aby zawierał atomy węgla połączone wiązaniem podwójnym, ale równocześnie był też łańcuchem możliwie najdłuższym i zawierającym najwięcej grup alkilowych, czyli najbardziej rozgałęzionym.
W nazwie cząsteczki alkenu wymienia się najpierw podstawniki w kolejności alfabetycznej, a następnie nazwę alkenu z podanym położeniem wiązania podwójnego, np.:
