śmiać się do rozpuku

‘zanosić się śmiechem, śmiać się intensywnie, pękać ze śmiechu’; zwrot, dawn. pukać ‘pękać’, a więc do rozpuku do rozpęknięcia się’; śmiał się tak bardzo, że mogły mu się policzki rozpęknąć; Nie chodzi o to, żeby chichotać albo śmiać się do rozpuku. Wystarczy zwykły, sympatyczny uśmiech.