signum temporis

‘znak, znamię czasu’; wyr. rzecz., łac., bibl. (Mt 16, 3-4: „Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie potraficie? Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza.”); Będzie to swoista „wiwisekcja” żywego preparatu, który zasługuje na miano „signum temporis” (…). – W. Łysiak.