Don Juan – mistrz uwodzenia

Królem uwodzicieli jest niewątpliwie opisany w wielu utworach Don Juan. Jego postać po raz pierwszy pojawia się w komedii Uwodziciel z Sewilli i kamienny gość, napisanej przez Tirso de Molinę. Jednak najbardziej znana jest wersja Moliera. W jego komedii pt. Don Juan hiszpański uwodziciel porzuca żonę Elwirę, by uwodzić inne kobiety. Czyn swój tłumaczy obłudnie nagłymi wyrzutami sumienia, spowodowanymi tym, iż porwał ją z klasztoru, czyli odwiódł od służby Bogu. Prawdziwe pobudki działania swego pana zna sługa Sganarel, który potępia postępowanie Don Juana. Uwodziciel twierdzi, że postępuje w taki sposób, gdyż... potrzebuje nowych wrażeń. Bezczelny i odważny, kpi z zemsty braci Elwiry i zaleca się do pięknych wieśniaczek. Cynicznie zapraszana ucztę posąg nagrobny zabitego przez siebie komandora. Zemści się tona nim: kamienny gość przybędzie na ucztę, a gdy Don Juan odwiedzi go nac mentarzu, porażony piorunem zapadnie się pod ziemię. Dopóki jednak żyje, będzie konsekwentny w swej hedonistycznej postawie, nie wysłucha przestróg ojca ani skarg Elwiry, nie ulęknie się jej braci ani zemsty zza grobu. Gotów jest głosić frazesy o pobożności, nie zmieniając trybu życia, dopóki nie dosięgnie go straszliwa kara.