‘wybieg, wykręt prawniczy, wykorzystanie jakiejś zawiłości prawnej’; wyr. rzecz., prawn.; dawn. kruczek zapoż. z niem. oznaczał hak, co przejęto też do jęz. pol., gdzie posłużył do nazwania jakiejś zawiłości prawnej, nad którą trzeba się głowić; Sędzia wynalazł kruczek prawny, na podstawie którego przesłuchanie w obecności adwokata było niezmiernie krótkie (…) – „Gazeta Prawna”.
