profil

Teatr

poleca 29% 38 głosów

I ciągle widzę ich twarze,
ustawnie w oczy ich patrzę –
ich nie ma – myślę i marzę,
widzę ich w duszy teatrze.

Teatr mój widzę ogromny,
wielkie powietrzne przestrzenie,
ludzie je pełnią i cienie,
ja jestem grze ich przytomny.

(Stanisław Wyspiański, Ciągle widzę ich twarze)

W teatrze trafił się panu Ignacemu cały szereg niespodzianek.
Przede wszystkim wszedł on na schody prowadzące na galerię, gdzie bywał zwykle za swoich dawnych dobrych czasów. Dopiero woźny przypomniał mu, że ma bilet do pierwszego rzędu krzeseł, obrzucając go przy tym spojrzeniami, które mówiły, że ciemnozielony surdut pana Rzeckiego, album pod pachą, a nawet fizjognomia á laNapoleon III wydają się organom niższej władzy teatraln
ej mocno podejrzanymi.
Zawstydzony, zeszedł pan Ignacy na dół do frontowego przysionka, ściskając pod pachą album i kłaniając się wszystkim damom, około których miał zaszczyt przechodzić. Ta uprzejmość, do której nie nawykli warszawiacy, już w przysionku zrobiła wrażenie.
(...) Gra artystów z początku nie obchodziła go, więc oglądał się po sali i przede wszystkim spostrzegł Wokulskiego. Siedział on w czwartym rzędzie i wpatrywał się bynajmniej nie w Rossiego, ale w lożę, którą zajmowała panna Izabela z panem Tomaszem i hrabiną.
(...) W rezultacie jednak pan Ignacy nie był niezadowolony z pobytu w teatrze, gra Rossiego podobała mu się; niektóre sceny, jak morderstwo króla Dunkana czy ukazanie się ducha Banka, zrobiły na nim potężne wrażenie, a już całkiem był oczarowany, zobaczywszy, jak Makbet bije się na rapiery.

(Bolesław Prus, Lalka)

Teatr – miejsce spotkań ludzi z towarzystwa – bywa często tłem wielu wydarzeń w powieściach. To tu nawiązują się romanse, tu spotykają się przyjaciele, narzeczeni, kochankowie... Miejsce zajmowane na widowni świadczy o pozycji społecznej widza, a jego zachowanie – o wyrobieniu kulturalnym. Niekiedy tematem opowiadań i sztuk bywają rozmaite historie zakulisowe, sceny z życia artystów – to, co dzieje się poza sceną, w garderobie, za kulisami. Odrębne zagadnienie stanowi zjawisko teatru w teatrze – niekiedy w sztuce pojawia się tekst innej sztuki, w spektaklu inny spektakl (choćby w Hamlecie).

poleca 43% 7 głosów

Spektakl teatralny – wydarzeniem w powieści

W Lalce Bolesława Prusa teatr ukazany zostaje jako miejsce, w którym spotykają się różne warstwy społeczne. Studenci i inni biedni widzowie siadają z tyłu, zaś w najbliższych rzędach i w lożach – przede wszystkim fabrykanci i znudzona arystokracja. Kupcy nie mają raczej czasu na odwiedzanie świątyni sztuki, zajęci codzienną pracą i interesami, tak jak Wokulski czy Rzecki. Pan Stanisław zaczyna się interesować teatrem tylko ze względu na piękną arystokratkę Izabelę Łęcką. Spektakl teatralny...

poleca 24% 34 głosów

Teatr w teatrze

Szczególne wrażenie robią na widzach sceny teatralne wplecione w tok innych teatralnych sztuk. Np. w najsłynniejszej tragedii wszech czasów, Hamlecie WilliamaSzekspira, na prośbę młodego księcia aktorzy odgrywają przed Klaudiuszem i Gertrudą spektakl Zabójstwo Gonzag i . Hamlet dopisuje do tekstu parę scen. Obserwując reakcję widowni, zwłaszcza ojczyma, chce przekonać się, czy Klaudiusz winien jest królobójstwa (zabójstwa starego Hamleta). Dowodzi to wielkiego zaufania księcia wobec...

poleca 50% 8 głosów

Za kulisami

Artyści bywają częstymi bohaterami tekstów kultury. Opowiadania o aktorach pisał np. Antoni Czechow, na ich podstawie powstał w warszawskim Teatrze Powszechnym spektakl Historie zakulisowe , eksponujący codzienne życie aktorów, ich konflikty,problemy finansowe, rywalizację gwiazd (o role, kochanków i pieniądze) oraz opowiadający o marzeniach portierów i suflerów. O życiu artystów, wschodzących i zachodzących gwiazd, opowiada wspomniana już Mewa Antoniego Czechowa. Gabriela Zapolska...

poleca 24% 26 głosów

Bohaterowie sztuk teatralnych – bohaterami wierszy

Nie tylko aktorzy, także bohaterowie sztuk teatralnych bywają bohaterami wierszy, niekiedy reinterpretujących losy bohaterów. Tu warto wspomnieć zwłaszcza utwór W Weronie Cypriana Kamila Norwida, przywołujący Romea i Julię, oraz Tren Fortynbrasa Zbigniewa Herberta, stanowiący historiozoficzną reinterpretację Hamleta Williama Szekspira.

poleca 67% 33 głosów

Teatr naszej duszy

Stanisław Wyspiański pisał w jednym z utworów o teatrze duszy, w którym ogląda widzów. Stąd pochodzi termin „teatr ogromny” – to właśnie takiego teatru, będącego syntezą sztuk: malarstwa, muzyki, tekstu, gry indywidualnej i zbiorowej pragnął Wyspiański. Teatr miał być ogromny także w sensie przestrzennym, na wzór amfiteatrów starożytnych (autor Wesela pasjonował się antykiem).

poleca 15% 7 głosów

Teatr – nasze życie

Teatr bywa też metaforą naszego życia. „Naśmiawszy się nam i naszym porządkom/wemkną nas w mieszek jako czynią łątkom” (czyli kukiełkom)– pisał Jan Kochanowski. Porównywał tym samym życie do przedstawienia teatralnego, które szybko się kończy, a niedecydujący o swym losie aktorzy-kukiełki wędrują do ciemnego worka, tak jak my do grobu. Podobną myśl znajdujemy u Williama Szekspira: Cały świat to teatr. Wszyscy mężczyźni i wszystkie kobiety Są aktorami – wchodzą i znikają... I różne...

Podoba się? Tak Nie