Kant

o kant dupy rozbić

puścić kogoś kantem

‘zerwać z kimś kontakt, małżeństwo, narzeczeństwo, odejść od kogoś; oszukać, wykiwać’; zwrot, gw. warszaw.; Półanalfabetka puściła go kantem. – za J. Liberkiem.

robić kanty

‘oszukiwać’; zwrot; Jak można żyć w kraju, w którym połowa obywateli robi różne kanty. – Internet.