Asceci średniowiecza

Święty był wzorcem osobowym hagiograficznej literatury średniowiecza.Pisano wówczas, według określonego, sztampowego schematu, liczne żywoty świętych. Najbardziej popularne były te wychwalające ascezę lub męczeńską śmierć. Święty na ogół był zakonnikiem, a jeśli nawet jako osoba świecka zawierał związek małżeński, zachowywał czystość, jak św. Kinga, która ubłagała męża, władcę Polski, by nie żyli ze sobą jak mąż z żoną. Aleksy uciekł z domu w noc poślubną (Legenda o św. Aleksym). Na ogół święci utrwaleni w tekstach kultury średniowiecza umartwiali się. Nieco bardziej wyrozumiały dla brata-ciała był św. Franciszek (Kwiatki św. Franciszka z Asyżu), propagujący ubóstwo i miłość do ludzi i wszelkiego stworzenia. Traktuje o nim wiele współczesnych filmów, np. Brat słońce, siostra księżyc Franca Zeffirellego.