Przyjaźń ubogiej krewnej

Specyficzną, bo niejako kaleką przyjaźnią są relacje pomiędzy znudzonymi,wymagającymi opieki i towarzystwa bogatymi damami a ich zamożnymi krewnymi. Taka więź łączy np. bohaterkę Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej – Emilię Korczyńską i jej ubogą damę do towarzystwa, niegdyś nauczycielkę jej córki, Terenię. To ona wysłuchuje wszystkich skarg Emilii dotyczących życia z dala od świata, niezrozumienia przez męża i rozmaitych dolegliwości. To ona pierwsza spieszy z buteleczką lekarstwa i interweniuje, gdy Emilii jest słabo. Ona też spędza z panią Emilią najwięcej czasu na celebrowaniu picia kakao, intelektualnych (w mniemaniu żony Benedykta) rozmowach i czytaniu lektur.
Podobną sytuację obserwujemy w Lalce Bolesława Prusa. Krewna panny Izabeli Łęckiej, uboga i niemająca szans na zamążpójście Florentyna, objawienie jednego sezonu, jest właściwie kimś w rodzaju służącej Beli, damą do towarzystwa sekundującą podbojom i sukcesom Łęckiej, zmuszoną do wysłuchiwania nie najmądrzejszych zwierzeń arystokratki. Flora podziela więc zachwyty i wątpliwości Łęckiej, jest jej cieniem, gorszą kopią, tłem, na którym może pokazać się imponująca i zawsze piękna, mimo kłopotów finansowych ojca, mająca jednak jeszcze jakąś pozycję w towarzystwie, Izabela.
Ubogie krewne, zaprzyjaźnione z bogatym domem Buddenbrooków, znajdujemy też w wybitnej powieści Tomasza Manna. Zgorzkniałe i ponad miarę religijne w cudzych nieszczęściach i dewocji znajdują pociechę. Są cieniem świetności Buddenbrooków, z ich bogatego stołu nie razi dla nich spadają smaczne kąski. To wpuszczane tylnymi drzwiami ciche przyjaciółki domu, szare tło dla świetności rodziny.