(a. veto) rzecz. n
oficjalny protest przeciwko czemuś, niezgoda na coś.
W ONZ spodziewano się, że niektóre państwa zgłoszą swoje weto (B. lp) wobec kandydatury Sekretarza Generalnego, którą w końcu kandydat sam wycofał, ustosunkowując się do zgłoszonych wet (D.lm).
Prezydent zawetował sejmową uchwałę dotyczącą obniżki ceł, uważając, że jest korzystna tylko dla jednej grupy producenckiej i dyskryminuje inne.
Korzystając z prawa weta (D. lp) prezydent nie poparł uchwały.
KOMENTARZ
Dawne prawo szlacheckie liberum veto (wolny sprzeciw) obowiązywało w Polsce w XVII–XVIII w., jeden szlachcic mógł samodzielnie sprzeciwić się jakiejś uchwale i przerwać obrady sejmu.
Powiedzenie wet za wet oznacza odpłacenie komuś za krzywdę w ten sam sposób, odegranie się.