rzecz. m
(psych.) stan psychiczny, w którym psychika poddawana jest presji, najczęściej w wyniku naporu trudnych decyzji; człowiek poddany stresowi odczuwa dyskomfort psychiczny. Funkcjonowanie w warunkach silnego stresu przez długi czas prowadzić może do zaburzeń psychicznych.
Rozmaite stresy (M. lm, ident. w B. lm) pojawiły się w życiu społeczeństwa wraz z rozwojem cywilizacji. Życie w stresie (Ms. lp) jest wyjątkowo męczące.
Przedstawiciele wielu zawodów muszą pracować w warunkach stresu (D. lp). Za jeden z najbardziej stresujących zawodów uważa się pracę kontrolerów lotu.
KOMENTARZ
Ludzie poddawani są stresowi nie tylko ze względów zawodowych. Czynnikami stresującymi (stresorami) mogą być np. korki komunikacyjne w wielkich miastach.