rzecz. m
- wyższa izba w parlamencie (dwuizbowym), zajmująca się nadzorem nad uchwałami sejmu i ostatecznym ich zatwierdzeniem.
- naukowy zarząd uczelni, składający się z rektora, dziekanów i profesorów oraz innych pracowników naukowych.
- w starożytnym Rzymie, za monarchii – grupa osób doradzających królowi, w okresie republiki najważniejszy organ sprawujący władzę, a później już tylko zatwierdzający decyzje cesarza.
(w zn.1.) W związku z wyborami do Senatu (D. lp) w całym mieście pojawiły się plakaty wyborcze kandydatów.
(w zn. 2.) Senat (M. lp) uniwersytetu odbył naradę na temat nowych zasad rekrutacji na różne kierunki studiów.
(w zn. 3.) Przez kilka kolejnych lekcji historii nauczyciel omawiał dzieje senatu (D. lp) rzymskiego.
KOMENTARZ
Osoba zasiadająca w senacie to senator. Nie używa się formy żeńskiej senatorka, dlatego przyjęło się mówić, np. senator Maria Kowalska. Przymiotnik senacki oznacza związany z senatem (np. orzeł senacki – godło Senatu RP), ale senatorski to związany z senatorem (np. Senatorski Klub Demokratyczny).
Jeżeli mamy na myśli Senat Rzeczpospolitej Polskiej, czyli podajemy nazwę własną oficjalnego organu władzy w Polsce piszemy tę nazwę wielka literą.