przym.
powszechnie znany, odnoszący się do całej społeczności, wspólny.
Prasa poinformował o konferencji na temat wydatków publicznych (D. lm), jaka odbyła się w Warszawie z udziałem prezydenta miasta. Poruszano m.in. sprawę transportu publicznego (D. lp) i uporządkowania miejsc publicznych (D. lm) z nim związanych, czyli przystanków autobusowych, dworców kolejowych itp.
Pochodzenie:
publiczność – ludzie będący uczestnikami jakiegoś wydarzenia,
publicznie – oficjalnie, jawnie otarcie, np. Polityk publicznie przyznał się do współpracy ze służbami specjalnymi PRL.
Obecna postać
Słowo publiczny występuje często i w bardzo wielu związkach dotyczących różnych zagadnień, np.: zamówienia publiczne – sposób realizacji zakupu lub usługi, dotyczący instytucji finansowanych ze skarbu państwa; publiczne wystąpienie – wypowiedź, prezentacja przeznaczona dla większej grupy ludzi (często w mediach), np. Minister zatrudnił specjalistę ds. wystąpień publicznych, doradzającego mu, jak przemawiać i zwracać się do ludzi, aby jego wystąpienie zostało zapamiętane; wiadomość publiczna – powszechny odbiór informacji, np. Rzecznik prasowy prezydenta zadbał o to, aby informacje o jego dobrych notowaniach w sondażach trafiły do wiadomości publicznej; widok publiczny – sposób ekspozycji czegoś, np. Wczoraj wystawiono na widok publiczny prace znanego rzeźbiarza. Dzieła, które dotychczas podziwiać można było w jednej z galerii, za zgodą artysty stanęły na rynku Starego Miasta.