(ż neofitka) rzecz. m
- człowiek, który niedawno zmienił religię.
- (przen.) człowiek nowy w jakimś środowisku lub wyznawca jakiejś nowej idei, starający się mocno zaakcentować swoje oddanie sprawie.
(w zn. 1.) Egipcjanin, który przyjechał na studia do Polski i ożenił się z Polką, ostatnio stał się także neofitą (N. lp), ponieważ gruntownie poznał chrześcijaństwo i przyjął tę samą co żona religię.
(w zn. 2.) Będąc neofitą (N. lp) w środowisku kolekcjonerów książek, w czasie spotkań towarzyskich pan Bolesław starał się zawsze podkreślać swoją znajomość rzeczy i mówił o największych kolekcjonerach „mój serdeczny przyjaciel”. Starzy kolekcjonerzy nie chcieli panu Bolesławowi, jako neoficie (C. lp, ident. w Ms. lp) mówić wprost, ile lat musi jeszcze zdobywać odpowiednie doświadczenie, aby im dorównać. Śmiali się natomiast z jego neofickiej gorliwości.