rzecz. ż
właściwy dla danego miejsca i czasu system norm, którego przestrzegania oczekuje się od ludzi, przyzwoitość.
Pani Kociubińska zwierzała się przyjaciółce, że moralność (M. lp) jej nowych sąsiadów pozostawia sporo do życzenia. – Wczoraj hałasowali do pierwszej w nocy i odwiedzało ich jakieś podejrzane towarzystwo, a przecież mają małe dzieci – powiedziała oburzona.
moralny – prawy, porządny, przyzwoity,
moralista – ktoś zajmujący się zagadnieniem moralności,
moralizator – osoba pouczająca innych (często używane z odcieniem niechęci), głosząca surową moralność. Moralizatorką była pani Dulska, bohaterka dramatu Gabrieli Zapolskiej Moralność Pani Dulskiej – pouczając innych, sama nie cofała się przed niemoralnymi zachowaniami.
Słowo moralny ma swój antonim – amoralny, czyli będący zaprzeczeniem moralnego zachowania, nieprzyzwoity. Stan zaniku moralności, gdzie człowiek lub jakaś grupa społeczna postępuje niemoralnie nazywamy demoralizacją, np. Za zauważalną demoralizację młodzieży w miasteczku burmistrz winą obarczył rodziców i wychowawców, nie zwracających uwagi na to, co dzieje się z uczniami, kiedy nie ma ich w szkole.
Materiał opracowany przez eksperta
