rzecz. ż
sprawdzenie czegoś, oględziny, kontrola w konkretnym miejscu, kontrola dokumentacji.
Pani Renata, jako inspektor nadzoru budowlanego, przeprowadza lustrację (B. lp) terenów budowy i sprawdza, czy wszystko odbywa się zgodnie z przepisami. W tym tygodniu przeprowadziła już pięć lustracji (D. lm) w różnych miejscach miasta.
W Polsce jest wielu zwolenników, jak i przeciwników lustracji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp). Przeciwnicy zawsze twierdzili, że przy okazji ujawniania, kto współpracował ze służbami specjalnymi PRL można skrzywdzić niewinnych ludzi.
KOMENTARZ
Od początku lat 90. XX w. dużo mówi się w Polsce o lustracji. Pierwszy projekt ustawy lustracyjnej wpłynął do Marszałka Sejmu w 1994 r. Założeniem procedury lustracyjnej jest wskazanie społeczeństwu osób, które sprawując funkcje publiczne były współpracownikami tajnych służb PRL. Lustracja dotyczy przede wszystkim osób na wysokich stanowiskach państwowych, ale również np. rektorów szkół wyższych czy szefów telewizji publicznej.
Pochodzenie:
lustracyjny – związany z lustracją (oświadczenie lustracyjne – specjalny dokument składany przez osobę, mającą sprawować funkcje publiczne, w którym informuje ona o fakcie współpracy lub jej braku ze służbami specjalnymi PRL), kłamstwo lustracyjne – zatajenie faktu swojej współpracy jako agenta służb specjalnych PRL, postępowanie lustracyjne – procedura sprawdzenia prawdziwości oświadczeń lustracyjnych,
lustrować – dokonywać lustracji, sprawdzać weryfikować kontrolować.
Pierwotna postać
(...) Dyskusja o lustracji nie prowadzi do niczego, jeśli toczy się ją zakłamanym językiem i w oparciu o propagandowe fałsze. (...). Spójrzmy choćby, jak powszechnie używany jest w odniesieniu do lustracji przymiotnik „dzika”. „Dziką” lustracją są nazywane publikacje historyków, którzy uzyskali dostęp do archiwów jak najbardziej w zgodzie z prawem i których rzetelności nikt nie zdołał podważyć. „Dziką” lustracją jest okrzykiwane postępowanie ofiar *SB, które uzyskawszy – również zgodnie z prawem – zweryfikowaną przez *IPN wiedzę na temat tropiących ich przed laty konfidentów, wiedzą tą miały czelność podzielić się ze współobywatelami. Uporczywie powtarzana zbitka „dzika lustracja” weszła do potocznego myślenia (...)
(„Życie Warszawy”, 12.06.2006)
*SB – Służba Bezpieczeństwa.
*IPN – Instytut Pamięci Narodowej, instytucja naukowa gromadząca dokumenty dotyczące pracy służb specjalnych PRL, a także zbrodni komunistycznych i nazistowskich; ma uprawnienia śledcze.
