rzecz. ż
uwaga wypowiedziana dodatkowo, nie dotycząca głównego tematu.
Pan Stefan, który był zapalonym myśliwym, bardzo lubił opowiadać o swoich rozlicznych przygodach. Niestety, nie mógł powstrzymać się od wtrącania licznych dygresji (D. lm), przez co gubił wątek.
– Gdybyś nie wtrącił tej swojej dygresji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp) na temat upału i tłumów na plaży, twój szef na pewno nie zaproponowałby ci w tym roku urlopu w listopadzie! – powiedziała rozgoryczona żona pana Stefana.
dygresyjność – skłonność do wtrącania dygresji lub cecha utworu literackiego (poemat dygresyjny),
dygresyjny – związany z dygresją, zawierający dygresje, np. poemat – typ utworu literackiego, w którym w fabułę wplecione są dygresje – rozważania autora; spopularyzowany w XIX w. (np. Eugeniusz Oniegin Aleksandra Puszkina, Beniowski Juliusza Słowackiego).
O Polsko! jeśli ty masz zostać młodą
I taką jak ta być, co dzisiaj żyje,
I być ochrzczona tą przeklętą wodą,
Któréj pies nie chce, wąż nawet nie pije;
Jeśli masz z twoją rycerską urodą
Iść między ludy jak wąż, co się wije;
Jeśli masz zrównać się z podstępnym Włochem:
Zostań, czym jesteś – ludzi wielkich prochem
Juliusz Słowacki, Beniowski
Synonimem słowa dygresja jest wtręt albo wtrącenie. O wtrętach możemy mówić w odniesieniu języka mówionego, np. Dyrektor, opowiadając o ubiegłorocznych sukcesach firmy, pozwolił sobie na mały wtręt, w którym podkreślił jego osobiste zasługi podczas targów w Paryżu.
Materiał opracowany przez eksperta
