rzecz. m br. lm
stan życia społeczeństwa, któremu dobrze się powodzi, większość ludzi jest bogatych, nie ma głodu i łatwo o pracę; zamożność, dostatniość.
Poseł z mównicy sejmowej przekonywał, że Polska nigdy nie będzie krajem dobrobytu (D. lp), ponieważ nie ma mowy o dobrobycie (N. lp) przy braku zdecydowanych działań, zmierzających do pokonania wysokiego bezrobocia.
Partia – wierna idei komunizmu, której zwycięstwo przyniesie ludzkości trwały pokój, uwolni ludzi pracy od wyzysku klasowego, niesprawiedliwości i niepewności jutra, od wojen, nędzy i poniżenia – traktuje budowę socjalizmu w Polsce jako swe historyczne zadanie. Tylko ustrój socjalistyczny może zapewnić rozwój sił wytwórczych kraju, dobrobyt i kulturę dla wszystkich, rozkwit praw obywatelskich, głęboko humanistyczne stosunki między ludźmi.
(Statut PZPR – rozdział 1., stan prawny z lipca 1981 r.)
Materiał opracowany przez eksperta
