rzecz. ż, br. lm
- całość spraw związanych z przemieszczaniem się; transport.
- technika, urządzenia i sposoby związane z porozumiewaniem się ludzi, także zagadnienia związane z przesyłaniem danych (dźwięk, obraz) na odległość.
- (ling.) teoria porozumiewania się ludzi między sobą; proces komunikacji językowej.
(w zn. 1.) W organizacji komunikacji (D. lp, ident. w Ms. i C. lp) miejskiej na świecie od lat zachodzą zmiany, mające na celu ułatwienie przemieszczania się ludzi. Duże miasta już dawno zdecydowały się na wybudowanie podziemnych tuneli i przeprowadzenie nimi linii metra. W zatłoczonych śródmieściach wielu europejskich miast, najlepszym sposobem komunikacji (D. lp, ident. w Ms. i C. lp) często okazuje się rower.
(w zn. 2.) Od kilkudziesięciu lat następuje stopniowy rozwój metod komunikacji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp) między ludźmi. Na skutek rozbudowy sieci telefonicznej, a także Internetu komunikacja (M. lp) – nawet na duże odległości – znacznie się poprawiła.
(w zn. 3.) Nie można mówić o podstawowym schemacie komunikacji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp) językowej bez wyróżnienia trzech najważniejszych elementów: nadawcy, odbiorcy i komunikatu. Aby zachodził akt komunikacji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp), musi być co najmniej dwóch rozmówców i muszą ze sobą rozmawiać, czyli komunikować się.