[ang., wym. klabing] rzecz., br. lm
spędzanie czasu wolnego na odwiedzaniu (zazwyczaj w weekendy) różnych klubów w większych miastach, najczęściej z zamiarem słuchania muzyki lub tańczenia.
Od pewnego czasu w Polsce zauważyć można ciągły rozwój tzw. kultury klubowej – to właśnie clubbing (M. lp, ident. w B. lp). Trudno jest odnieść się do clubbingu (D. lp, ident. w Ms. lp) w kilku słowach. W Polsce stykamy się z clubbingiem (N. lp) od niedawna, jednak nie można pominąć milczeniem sposobu spędzania czasu, w którym uczestniczy tak wiele osób.
KOMENTARZ
Przy okazji powstało kilka określeń na oznaczenie specyficznych kwestii związanych z clubbingiem, takich jak: kultura klubowa, muzyka klubowa, koncert klubowy oraz, również zaczerpnięty z języka angielskiego, clubber [wym. klaber], czyli osoba uczestnicząca w clubbingu.
Pierwotna postać
W każdy weekend, a często też w środku tygodnia, gdy tylko dzień ustępuje miejsca nocy, dla milionów ludzi na całym świecie rozpoczyna się najważniejsza część doby. Esencja życia. Najlepsze, najintensywniejsze godziny... Zaczyna się clubbing! Ci, którzy w nim „uczestniczą”, do samej nazwy nie przywiązują większej wagi. Dla nich clubbing to po prostu część życia. Ale dla ludzi „z boku” zarówno sama nazwa, jak i całe zjawisko wciąż jeszcze pozostają dosyć enigmatyczne. Wokół clubbingu i całej kultury klubowej rodzą się liczne przekłamania.
(www.clubber.pl)
Ciekawostki
Słowo clubbing – blisko powiązane z istniejącym w polszczyźnie od dawna słowem klub – ulega naturalnemu procesowi spolszczania pisowni. Pojawiły się więc zapisy: klubbing, klubing, przy zachowaniu angielskiej wymowy.
Źródło
W języku angielskim istnieje sposób tworzenia słów pokrewnych przez dodanie końcówki -ing, powstają wtedy rzeczowniki oznaczające czynność, np. – club(klub) + ing daje clubb-ing, chodzenie do klubów, consult (konsultować) + ing daje consult-ing, konsultowanie, doradzanie.
