rzecz. n, br. lp
świadczenie na rzecz osób, które nie są w stanie samodzielnie się utrzymać; najczęściej obejmuje ojców, którzy po rozwodzie nie mieszkają z byłą żoną i dziećmi, a której zostają przyznane alimenty na drodze prawnej; alimenty płacone na utrzymanie dzieci to zazwyczaj stała kwota przekazywana raz w miesiącu.
Pani Nowakowa rozwiodła się pół roku temu. Mimo że sąd przyznał jej opiekę nad dziećmi i zasądził na jej rzecz świadczenie alimentacyjne, były mąż do dzisiaj ani razu nie zapłacił alimentów (D. lm). Pani Nowakowa wysłała do niego list wierząc, że wreszcie ureguluje zaległe alimenty (B. lm, ident. w M. lp).
KOMENTARZ
Obowiązek płacenia alimentów nazywamy alimentacją (rzecz. ż). Od tego rzeczownika powstał również przymiotnik alimentacyjny. Do roku 2004 istniał w Polsce tzw. Fundusz Alimentacyjny, tworzony ze składek wpływających do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i wypłacający alimenty osobom, które ich nie otrzymywały ze względu na niewypłacalność współmałżonków lub brak możliwości ściągnięcia od nich alimentów.