1. ‘zacząć iść, jechać, przemieszczać się’; 2. ‘przestać być nieruchomym’; 3. ‘udać się, podążyć dokądś’; 4. ‘zmieniać miejsce, położenie czegoś’; 5. ‘wprawić coś w ruch, posunąć, popchnąć, poruszyć, dotknąć’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. rušit ‘naruszać coś, znosić, kasować; unicestwiać; niepokoić’, ros. rúšiť ‘łamać, niszczyć, rujnować; naruszać’) < psłow. *rušiti ‘wprawiać w ruch, popychać, poruszać, naruszać, poruszając obalać, zwalać’ – prawdopodobnie był to pierwotnie czasownik wielokrotny utworzony od niezachowanego psłow. [*rusti] ‘ryć, kopać, kopiąc przewracać’ – jego podstawą był pie. *reu-s- ‘ryć, kopać, rwać’.
Źródło
Ruszę dalej, a tych rzeczy ruszę, które do dziwów poruszyły świat.
Fabian Birkowski (1566-1626)
poleca
b/d
poleca
b/d
ruch
od XVII w.; płnsłow. (np. czes. ruch, słowac. ruch) < psłow. dialektalne *ruchъ ‘poruszanie, ruch’ – rzeczownik odczasownikowy od pierwotnego niezachowanego psłow. [*rusti] lub późniejszego psłow. czasownika *rušiti
poleca
b/d
ruchomy
od XVI w.; jest to pierwotny imiesłów bierny od niezachowanego psłow. czasownika [*rusti]
poleca
b/d
runąć
1. ‘upaść, zwalić się, rozpaść się w gruzy’; 2. ‘gwałtownie ruszyć z miejsca, rzucić się’; 3. dawniej ‘trzasnąć, huknąć’; od XVII w.; pochodzi od psłow. *ruchnąti ‘upaść, zwalić się’ utworzonego od psłow. *rušiti
poleca
b/d
naruszyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
obruszyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
poruszyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wyruszyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wzruszyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
ruszać
forma wielokrotna ruszać --> czasowniki przedrostkowe, np.: naruszać, poruszać, rozruszać ( --> rozruch, rozruchy), wzruszać.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta